Τι συμβαίνει όταν ένας γαλαξίας πέφτει με το λάθος πλήθος; Ο ακανόνιστος γαλαξίας NGC 1427A είναι ένα θεαματικό παράδειγμα του αστρικού βουητού που προκύπτει. Κάτω από τη βαρυτική σύλληψη μιας μεγάλης συμμορίας γαλαξιών, που ονομάζεται σμήνος Fornax, ο μικρός γαλαζωπός γαλαξίας βυθίζεται κατάματα στην ομάδα με 600 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο ή σχεδόν 400 μίλια ανά δευτερόλεπτο.
Το NGC 1427A, το οποίο βρίσκεται περίπου 62 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού Fornax, δείχνει πολλά καυτά, μπλε αστέρια σε αυτήν την εικόνα που κυκλοφόρησε πρόσφατα που ελήφθη από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Αυτά τα μπλε αστέρια σχηματίστηκαν πολύ πρόσφατα, δείχνοντας ότι ο σχηματισμός άστρων συμβαίνει εκτενώς σε όλο τον γαλαξία.
Τα σμήνη γαλαξιών, όπως το σμήνος Fornax, περιέχουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες μεμονωμένους γαλαξίες. Μέσα στο σμήνος Fornax, υπάρχει μια σημαντική ποσότητα αερίου που βρίσκεται μεταξύ των γαλαξιών. Όταν το αέριο εντός του NGC 1427A συγκρούεται με το αέριο Fornax, συμπιέζεται σε σημείο που αρχίζει να καταρρέει υπό τη δική του βαρύτητα. Αυτό οδηγεί στο σχηματισμό των μυριάδων νέων αστεριών που φαίνονται στο NGC 1427A, τα οποία δίνουν στον γαλαξία ένα συνολικό σχήμα αιχμής βέλους που φαίνεται να δείχνει προς την κατεύθυνση της κίνησης υψηλής ταχύτητας του γαλαξία. Οι παλιρροϊκές δυνάμεις των κοντινών γαλαξιών στο σμήνος μπορεί επίσης να διαδραματίσουν ρόλο στην πυροδότηση σχηματισμού άστρων σε τέτοια τεράστια κλίμακα.
Ο NGC 1427A δεν θα επιβιώσει όσο ένας αναγνωρίσιμος γαλαξίας που περνά μέσα από το σμήνος. Μέσα στα επόμενα δισεκατομμύρια χρόνια, θα διαταραχθεί εντελώς, χύνοντας τα αστέρια του και παραμένοντας αέριο στον διαγαλαξιακό χώρο μέσα στο σμήνος Fornax.
Επάνω αριστερά του NGC 1427A είναι ένας γαλαξίας φόντου που τυχαίνει να βρίσκεται κοντά στη γραμμή όρασης του Hubble, αλλά είναι περίπου 25 φορές πιο μακριά. Σε αντίθεση με τον ακανόνιστου σχήματος NGC 1427A, ο γαλαξίας του φόντου είναι μια υπέροχη σπείρα, κάπως παρόμοια με τον δικό μας Γαλαξία. Αστέρια σχηματίζονται στους συμμετρικούς σπειροειδείς βραχίονες σε σχήμα καρφίτσας, οι οποίοι μπορούν να εντοπιστούν στον φωτεινό πυρήνα του γαλαξία. Αυτός ο γαλαξίας, ωστόσο, κυριαρχείται λιγότερο από πολύ νεαρά αστέρια από τον NGC 1427A, δίνοντάς του ένα συνολικά πιο κίτρινο χρώμα. Σε ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις, γαλαξίες φόντου διαφόρων σχημάτων και χρωμάτων είναι διάσπαρτοι στην εικόνα του Hubble.
Η Advanced Camera for Surveys του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble χρησιμοποιήθηκε για τη λήψη εικόνων του NGC 1427A σε ορατά (πράσινα), κόκκινα και υπέρυθρα φίλτρα τον Ιανουάριο του 2003. Αυτές οι εικόνες στη συνέχεια συνδυάστηκαν από την ομάδα Hubble Heritage για να δημιουργήσουν τη χρωματική απόδοση που φαίνεται εδώ. Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τα δεδομένα για να διερευνήσουν τα μοτίβα σχηματισμού άστρων σε όλο το αντικείμενο, για να επαληθεύσουν μια πρόβλεψη ότι θα πρέπει να υπάρχει μια σχέση μεταξύ των ηλικιών των αστεριών και των θέσεων τους μέσα στον γαλαξία. Αυτό θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν πώς η βαρυτική επιρροή του σμήνου έχει επηρεάσει την εσωτερική λειτουργία αυτού του γαλαξία και πώς αυτός ο γαλαξίας έχει ανταποκριθεί στο πέρασμα από το περιβάλλον του σμήνου.
Η διάσπαση αντικειμένων όπως ο NGC 1427A, και ακόμη μεγαλύτεροι γαλαξίες όπως ο δικός μας Γαλαξίας, είναι αναπόσπαστο μέρος του σχηματισμού και της εξέλιξης των σμήνων γαλαξιών. Τέτοια γεγονότα πιστεύεται ότι ήταν πολύ συνηθισμένα κατά την πρώιμη εξέλιξη του σύμπαντος, αλλά ο ρυθμός καταστροφής των γαλαξιών μειώνεται προς το παρόν. Έτσι, η επικείμενη καταστροφή του NGC 1427A παρέχει μια γεύση ενός πρώιμου και πολύ πιο χαοτικού χρόνου στο σύμπαν μας.
Αρχική πηγή: Δελτίο τύπου Hubble
