Πριν από περίπου δεκαέξι δεκαετίες, ο Λόρδος Rosse ήταν ο πρώτος που επεσήμανε τη σπειροειδή δομή σε μακρινό «νεφέλωμα»… και σήμερα οι αστροφυσικοί Thomas Dame και Patrick Thaddeus την ανακαλύπτουν πιο κοντά στο σπίτι. Ο Γαλαξίας μας πιστεύεται ότι έχει μόνο έξι σπειροειδείς βραχίονες, αλλά η έρευνά τους αποκάλυψε μια εξωτερική επέκταση του βραχίονα Scutum-Centaurus από τον εσωτερικό γαλαξία.
«Έχουμε εντοπίσει έναν σπειροειδή βραχίονα που βρίσκεται πέρα από τον Εξωτερικό βραχίονα στο πρώτο γαλαξιακό τεταρτημόριο ~15 kpc από το Γαλαξιακό κέντρο». λέει ο Ντάμ και ο Θαδδαίος. «Μία από τις ανιχνεύσεις χαρτογραφήθηκε πλήρως για να αποκαλύψει ένα μεγάλο μοριακό νέφος με ακτίνα 47 pc και μοριακή μάζα ~50.000 M. Σε μέση απόσταση 21 kpc, το μοριακό αέριο σε αυτόν τον βραχίονα είναι το πιο μακρινό που έχει ανιχνευθεί ο γαλαξίας. Ο νέος βραχίονας φαίνεται να είναι η συνέχεια του βραχίονα Scutum–Centaurus στον εξωτερικό Γαλαξία, ως συμμετρικό αντίστοιχο του κοντινού βραχίονα του Περσέα».
Τα τελευταία 50 χρόνια, πολλά μοντέλα του γαλαξία μας έχουν προταθεί – αποκαλύπτοντας μια ευχάριστη, διπλή συμμετρία. Ωστόσο, η εύρεση στοιχείων που να αποδεικνύουν αυτές τις θεωρίες ήταν λίγο πιο άπιαστη. Δεδομένου ότι δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, το να βλέπουμε σπειροειδή δομή στην μακρινή πλευρά του γαλαξία είναι προβληματικό – κρυμμένο από κοντινή εκπομπή με την ίδια ταχύτητα. Αλλά αυτοί οι ερευνητές δεν σταμάτησαν. Ο νέος βραχίονας βρέθηκε ως αποτέλεσμα προσπαθειών να ακολουθηθεί ο βραχίονας Sct–Cen πέρα από την εφαπτομένη του.
«Ο νέος βραχίονας αγνοήθηκε σε μεγάλο βαθμό στις υπάρχουσες έρευνες 21 cm, πιθανώς επειδή βρίσκεται κυρίως έξω από το Γαλαξιακό επίπεδο, με το Γαλαξιακό του γεωγραφικό πλάτος να αυξάνεται σταθερά με το γεωγραφικό μήκος καθώς ακολουθεί το στημόνι στον μακρινό εξωτερικό Γαλαξία». λέει η Dame. «Στο πρώτο τεταρτημόριο το μόνο εμφανές σπειροειδές χαρακτηριστικό HI στον εξωτερικό γαλαξία είναι ο γνωστός Εξωτερικός βραχίονας, ένα χαρακτηριστικό που εντοπίζεται επίσης καλά από το CO. Ωστόσο, στις 3 μοίρες πάνω από το επίπεδο βλέπει κανείς τον νέο βραχίονα ως ένα εξέχον γραμμικό χαρακτηριστικό τρέχοντας περίπου παράλληλα με τη θέση του Εξωτερικού βραχίονα αλλά μετατοπίστηκε σε πιο αρνητικές ταχύτητες.
Είναι πράγματι ο ομαλά κατασκευασμένος γαλαξίας μας μια κατοπτρική εικόνα του εαυτού του; Αυτά τα νέα στοιχεία υποδεικνύουν ότι ο βραχίονας Scutum-Centaurus αγκαλιάζει ολόκληρο τον Γαλαξία – σχηματίζοντας ένα συμμετρικό αντίστοιχο που σχηματίζει αστέρια με τον άλλο βραχίονα του γαλαξία, τον Περσέα. 'Η επιβεβαίωση του παρόντος χαρακτηριστικού ως 'Outer Sct-Cen Arm' θα απαιτήσει πολλά νέα δεδομένα από διάφορα τηλεσκόπια και πολύ χρόνο παρατήρησης για μια εκτεταμένη περίοδο.' λέει ο Θαδδαίος. «Βασικά βήματα προς την επιβεβαίωση της πρότασης περιλαμβάνουν, όπως αναφέρθηκε, την παρακολούθηση του Sct–Cen στο τέταρτο τεταρτημόριο και, ακόμη πιο δύσκολη, την παρακολούθηση του βραχίονα του Περσέα από το σημείο όπου περνά μέσα στον ηλιακό κύκλο κοντά στο γεωγραφικό μήκος 50 μοιρών μέχρι την υποτιθέμενη αρχή του στο μακρινό τέλος του μπαρ.'
Η χαρτογράφηση των ευρημάτων των γαλαξιακών δεδομένων για το ατομικό αέριο υδρογόνο δεν πρόκειται να γίνει εν μία νυκτί… και ακόμη περισσότερες ανακαλύψεις και διευκρινίσεις θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν στο μέλλον. «Η γαλαξιακή συμμετρία που προτείνεται από την παρούσα εργασία και καταδεικνύεται ξεκάθαρα από την ταυτοποίηση του Μακρινού βραχίονα 3 kpc πριν από μερικά χρόνια, σε συνδυασμό με στοιχεία για ένα παγκόσμιο σπειροειδές σχέδιο με δύο χέρια στα παλιά αστέρια και, πράγματι, με την ανακάλυψη του ίδιου του μπαρ, όλα υπαινίσσονται τη γαλαξιακή σπειροειδή δομή που είναι και πιο απλή και πιο επιδεκτική στη μελέτη απ' ό,τι είχε υποτεθεί εδώ και καιρό. Όπως τονίστηκε εδώ, απομένει πολλή δουλειά, αλλά με τη βοήθεια πολύ βελτιωμένων αποστάσεων από τις προσεχείς αστρομετρικές έρευνες, μια εύλογα πλήρης εικόνα του σπειροειδούς μοτίβου του Γαλαξία μας μπορεί να επιτευχθεί την επόμενη δεκαετία».
